Europa in beeld

Reis door Portugal 2016
Zondag 8 mei – naar Picquigny (F)

 

Maandag 9 mei – Picquigny naar Maisdon-sur-Sevre

Bij de info stond dat het geld opgehaald zou worden maar er is niemand geweest. Voordat we vertrekken gaan we zelf maar afrekenen op het moment dat de boer alsnog van plan is geld te komen halen. Het is hier erg rustig, er staat maar een andere camper en ook auto’s komen er nauwelijks meer langs. We gaan weer bijtijds weg, want we willen een heel eind opschieten over snelwegen vandaag. Kijken hoe dat gaat, ook met de peage! Het is veel meer bewolkt dan gisteren en hoewel de zon nog wel doorkomt af en toe wordt het niet meer zo warm als gisteren. De reis gaat vlot, ook de poortjes met peage. Alleen in Rouen moeten we een heel eind door de stad, waar soms flinke opstoppingen zijn. Ook dit is een mooie route, veel rivieren en dalen en net als gisteren veel velden bloeiend koolzaad, prachtig. Tegen de middag gaat het steeds harder regenen en dat blijft een hele tijd zo. Pas bij Nantes zien we weer blauwe lucht in de verte en wordt de regen minder, af en toe een bui nog. Voor Nantes buigen we van de snelweg af en komen zo op ons plekje voor de nacht terecht. Dit keer een plek bij een wijndomein, midden tussen andere wijnbedrijven. Ze hebben veel wijnstokken afgekapt hier. Het is weer een mooie plek, hier staan uiteindelijk 6 campers. We gaan nog langs bij de wijnkelder en zien de enorme vaten en een winkeltje met producten. We schaffen een confiture aan die ons lekker lijkt en een fles druivensap met cassis. Kunnen we later nog van genieten en hier aan terugdenken! Was er gisteren een waakhond in een hok bij de boerderij, hier hebben ze ganzen die een hoop herrie maken als je langsloopt. Ze hopen natuurlijk op een lekker hapje en komen dicht bij het hek staan gakken.

Dinsdag 10 mei Maisdon-sur-Sevre naar Blanquefort

We gaan weer verder over mooie provinciale wegen naar het zuiden. In de ochtend regent het nog, maar sneller dan gedacht trekt de lucht open en wordt het lekker droog en zonnig. We rijden naar de omgeving van Bordeaux en zien onderweg heel wat wijnbedrijven en gelegenheden om te proeven. Bij heel veel ook bordjes dat er campers mogen staan trouwens. We hadden al gezien dat er hier in de buurt heel wat Passion France aanbieders waren. Wij hebben er een uitgezocht bij een kasteel en je blijkt er heel mooi te kunnen overnachten met uitzicht over de wijnvelden, waar hard gewerkt wordt met tractor en al. Er is plek voor 4 campers en die komen er ook te staan in de loop van de middag. We lopen nog een rondje over het bedrijf en bekijken van afstand het kasteel, dat niet toegankelijk is.

Woensdag 11 mei Blanquefort naar Zarautz (S)

We gaan nu richting Spanje. Even voorbij Bordeaux besluiten we weer over de routes nationales te gaan rijden. We gaan een heel stuk dicht langs de kust, waar ook grotere en kleinere meren zijn. Maar er staat ook veel bebouwing voor, dus we zien er weinig van. Pas als je vlak bij de grens van Spanje bent zie je de zee met mooie rotsblokken bij het strand. Het lijkt wel lava. Net in Spanje moeten we eerst wennen aan de taal en de andere aanduiding van de wegnummers. Maar dan komt er nog een heel mooie onverwachte zijweg langs een pashoogte met schitterende uitzichten op het strand. Er komen fietsers al dan niet sportief van de andere kant naar boven gefietst. Als we over een smalle bochtige weg weer beneden zijn aangekomen is het nog maar een klein stukje naar de camping. Die ligt mooi met uitzicht over zee op veel plekken en het is mooi weer om buiten te zitten. We lopen nog een stukje naar het strand, waar de overblijfselen van een oude handelskraan nog te zien zijn. En aan de andere kant kijk je uit over het stadje met boulevard en golfbaan vlak bij het mooie strand.

Donderdag 12 mei Zarautz naar Potes

We gaan verder op weg door Noord Spanje. Het eerste stuk nog dicht langs de kust, af en toe mooi in beeld. Bij een uitzichtpunt stoppen we even om beter te kijken. Later gaan we iets meer landinwaarts om uiteindelijk op de snelweg naar Santander uit te komen. Een stuk voorbij deze stad slaan we af voor onze tocht door de Picos de Europe. Een prachtige weg naar Potes, met bergen, kleine dorpjes en een stuk wat er uitziet als een Franse gorge, zo smal. We waren hier ooit al eens, maar het blijft mooi. Uiteindelijk komen we in Potes, waar we op dezelfde camping als toen overnachten. We herkennen de ingang nog van toen. En ook aan de veldjes en het uitzicht is niets veranderd. Al is het een stuk minder druk nu. We zoeken een mooie plek voor de nacht en kijken nog wat rond.

Vrijdag 13 mei Potes naar Braganca (P)

Het heeft vannacht flink geregend en het is koud. Dat merken we met inpakken en water verwisselen al. We rijden nog een mooie route door de Picos en gaan flink hoog, waar de temperatuur het vriespunt nadert. Er zijn veel wolken, we rijden er soms doorheen, maar het trekt al snel wat op. We zien tussendoor mooie bergen, sommige toppen nog besneeuwd. Wat is het hier mooi! Bij Leon gaan we een stuk over de snelweg richting Portugal. Het laatste stuk is weer tweebaans, ook mooi bergachtig. We zien zelfs bij een dorpje een mooi kasteel hoog op de berg. De weg naar Portugal is heel rustig met veel bochten. Een heel rustige grensovergang. Aan Portugese kant verandert niet veel, we zitten direct in een nationaal park. Ons doel vandaag, blijkt een grote moderne stad. Dat hadden we niet verwacht. Maar bij de citadel is plek voor campers en dat ligt gezellig op een soort terrassen. Het is heel druk hier, maar we vinden nog een plek voor de nacht. Later gaan we nog bij de citadel kijken, die is heel groot, met veel transen en enge trappetjes. De huizen er omheen zijn wel oud, allerlei smalle straatjes met hobbelig plaveisel. Heel leuk om te zien!

Zaterdag 14 mei Braganca naar Almeida

Gisteravond was de citadel helemaal verlicht, mooi om te zien. We doen eerst wat boodschappen bij het supermarktje vlak bij. Tot laat kwamen nog campers aan, niet iedereen kon een plek vinden, nu is het een hele uittocht. Wij vertrekken ook, verder Portugal in. We rijden een stuk langs de grens naar het zuiden. Veel heuvels met diverse begroeiing, overal zijn grote steenblokken te zien. Soms opgestapeld, soms zoveel in een veld dat het wel bezaaid lijkt. Op een gegeven moment komen we langs de rivier de Douro te rijden, die je soms goed ziet liggen in de diepte. De wijnstokken worden hier afgewisseld met olijfbomen, ze staan soms door elkaar heen. De eerste camperplek die we uitgezocht hadden is midden in een dorp, maar er is markt en alles is afgezet. Volgens onze info zou dat op dinsdag zijn, maar blijkbaar met Pinksteren ook. We rijden dus door naar Almeida, een vestingstadje aan de grens. Die zijn hier in de regio wel meer. De camperplaats is er vlak bij en er is plek zat. We installeren ons hier lekker met uitzicht op de vesting.

Zondag 15 mei Almeida naar Covilha

We hebben weer een achternichtje! Hester is gisteren eindelijk bevallen, hoorden we van mamma. Mooi nieuws! We beginnen met een wandeling naar de vesting. Lekker zo in de frisse ochtendlucht. We kijken er rond en zien dat het toegangstunneltje helemaal bekleed is met tegels. Dat is typisch Portugees, we zien voor het eerst een voorbeeld. Dan gaan we op onze tocht verder naar de Serra de Estrella. Een heel mooi natuurpark met de hoogste top van Portugal. Dit is inderdaad een echt mooi berggedeelte. We zien allerlei dorpjes in de diepte, al is het niet steeds even helder. We rijden langs een weggetje door een gletsjerdal, zien steeds meer stukjes sneeuw. Als we afslaan naar de Torre, de top, ligt er ook wat langs de weg. En als we bovenkomen kunnen we zelfs sneeuwballen. Het is niet zo druk en we vinden helemaal boven zelfs een parkeerplek. Op terugweg naar beneden stoppen we af en toe om mooie doorzichtjes te filmen. Er staat politie verkeer te regelen en als we afdalen naar Covilha zien we steeds meer toeschouwers staan. Op onze camping voor de nacht zien we dat het een wielerwedstrijd betreft, die tot eind van de middag duurt. We kunnen lekker in het zonnetje zitten tot het te koel wordt.

Maandag 16 mei Covilha naar Idanha a Nova

We vertrekken weer bijtijds en moeten flink zoeken naar de supermarkt die we uitgezocht hadden. Maar het lukt en we doen een heleboel boodschappen. Dan gaan we verder op weg. Omdat we op de sterk verouderde camping geen water konden wisselen rijden we over een mooie route naar een recreatiegebied in een klein dorpje. Op de camperplek kun je inderdaad gratis tappen en weggooien. Ziet er hier prachtig uit trouwens, met een stroomversnelling achter de weide. We gaan verder naar Monsante, waar huizen tussen reuze rotsen gebouwd zijn. Het dorp ligt heel hoog en is niet toegankelijk voor grotere auto's. Parkeren kun je ook niet en we vinden het trouwens te warm om te klimmen. Maar het ligt wel mooi allemaal. We rijden verder naar Idanha a Nova, waar een camping aan het stuwmeer is. Mooie camping, het hele jaar open, maar nu nog een beetje op halve kracht. We vinden een plekje en laten de luifel neer. Het is aardig warm geworden in de zon, dus we doen alle ramen open. We lopen nog een stukje naar het stuwmeer, de paadjes zijn nog erg nat. Ook amuseren we ons met een jong katje van een andere camper dat alles verkent en zelfs niet bang is voor een volwassen hond.

Dinsdag 17 mei Idanha a Nova naar Beira-Marvao

We kopen een broodje in de buurt, tanken en gaan weer op weg. Hier in Portugal is de bestrating in heel veel dorpjes en steden erg hobbelig. Keitjes waar je nauwelijks harder dan 20 kilometer kunt en dan nog rammelt alles. We rijden weer door mooie natuur op soms smalle wegen. Ook de route door dorpjes is soms erg smal. Maar we komen ook langs een boerderij met heel veel ooievaarsnesten. En steeds weer grote stenen, soms hele stapels. We steken de rivier de Taag, hier grensrivier, over. Een hele brede stroom hier, die traag kronkelt. Mooi hoor! De menhir die hier in de buurt moet zijn, kunnen we niet vinden. Dan rijden we weer naar een nationaal park en belanden bij Marvao op een camping met Nederlandse eigenaars. Van die mevrouw horen we dat er een fietsroute heen gaat. Morgen proberen? Het is hier leuk genoeg om nog een nachtje te blijven!

Woensdag 18 mei

Het is inmiddels aardig warm geworden en daarom hebben we een kortere fietsroute uitgezocht. Na het ontbijt gaan we snel op weg, zodat het niet maximaal heet is. Het is heuvelachtiger dan we verwacht hadden, daarom moeten we flink schakelen op onze niet-elektrische fietsen. Dus krijgen we het toch wel heet onderweg. De route is leuk, door dorpjes en over een niet meer gebruikte spoorbaan. Bij een molensteen moeten we rechtsaf en die ligt er inderdaad. Het landgoed is erg vervallen, maar moet inderdaad vroeger indrukwekkend groot zijn geweest. Zelfs met een eigen school, dat gebouwtje staat er nog. Ook hier is weer een ooievaarsnest te vinden. Als we doorlopen op een steil pad om het grensriviertje met Spanje te bekijken blijkt het afgezet. Stevig vastgebonden ook, we kunnen er echt niet door. De heuvels van Spanje zie je natuurlijk wel. Langs dezelfde route fietsen we weer terug. De rest van de middag houden we ons rustig en tegen de avond koelt het lekker af, er steekt een fris windje op.

Donderdag 19 mei Beira-Marvao naar Serpa

We vertrekken bijtijds, want we willen een fikse afstand afleggen naar het zuiden. Maar eerst naar Marvao, een stadje dichtbij, dat heel mooi hoog ligt met witte huizen en een grote burcht. Bij het klooster zou je kunnen overnachten, wat blijkt te kloppen. We parkeren er even om een kijkje te nemen. Om twee boompjes zitten allemaal wildbrei lapjes, een leuk gezicht. Verder is er mooi uitzicht naar beneden, met dorpjes in de diepte en roofvogels in de lucht. En we klimmen een stukje naar boven naar het kasteel. Op onze reis vandaag, nog steeds dicht langs de Spaanse grens, komen we nog veel stadjes met een hooggelegen burcht tegen. Er is ook een heel groot stuwmeer, met allerlei zijarmen, waar we zelfs met een brug overheen gaan. In Elvas stoppen we bij het aquaduct, dat in de 15e eeuw gebouwd is en nog steeds gebruikt wordt voor watervoorziening van de stad. Indrukwekkend hoog en kilometers lang! Er achter is een groot plein met plek voor 100 campers. Het is eerst onduidelijk hoe je daar moet komen, we steken maar over bij een zebra. Er staan nu maar 3 campers, erg ongezellig. Dus maar weer door. Ook ons beoogde camperpark is totaal verlaten. En ook geen schaduw te bekennen. Daarom komen we uiteindelijk op een kleine camping in Serpa uit. Daar vinden we een mooi plekje onder de bomen.

Vrijdag 20 mei Serpa naar Moncarapacho

We douchen in het sanitair gebouwtje van de camping, dat oud is maar prima functioneert. Daarna weer verder, op weg naar de Algarve. Dit deel van het land is niet veel bijzonders. Alleen bij Mertola is een mooie grote brug over de rivier de Beira. Als je uitkomt bij zee is een grote brug over de grensrivier in de snelweg al van verre te zien. Het is hier inderdaad druk en toeristisch. Door alle bebouwing zie je helemaal niets van de Middellandse Zee, behalve af en toe een bordje praia, wat strand betekent op z’n Portugees. Pas later zien we af en toe iets doorschemeren. De camping aan zee die we uitgezocht hebben is nogal krapjes, druk en de bediening onaardig. Dus daar gaan we mooi niet staan! We rijden een stukje verder bergopwaarts, waar we een mooie plek vinden voor de nacht, bij een sinaasappelplantage. Deze meneer is heel vriendelijk, laat ons alles zien en het is hier lekker rustig. In het windje van zee is het onder de luifel goed uit te houden.

Zaterdag 21 mei Moncarapacho naar Vale de Parra

We gaan maar een klein stukje verder langs de kust. Erg druk weer, met verkeersopstoppingen waar ze aan de weg werken. En soms ineens een stukje nieuw asfalt. We zien ook allemaal grote steden, zoals Faro, met flats en grote hotels. Onze camperplek voor de nacht is druk, maar wij vinden een mooi plekje. Het is hier gezellig en mooi aangelegd. In de middag fietsen we naar het strand, dat hier maar 2 kilometer vandaan is. Bij navraag blijkt het achter een groot hotel te liggen. Inderdaad een mooi strandje, maar een fietspad is hier niet te vinden. We rijden nog langs een ander strandje, als je ervan houdt zijn het hier wel mooie plekken, soms met parasols en weer hele grote stenen aan de waterkant. Via een andere weg komen we vrij snel weer bij de camper uit.

Zondag 22 mei Vale de Parra naar Caldas de Monchique

We maken een mooie rit door de bergen achter de Algarve, Serra de Monchique. Als we afbuigen van de drukke kustweg lijkt het net of we over een autocircuit gaan rijden. Maar we rijden er mooi omheen, zien alleen de tribunes en parkeerplaatsen. Het is een mooie smalle weg, waar je af en toe een mooie blik op zee hebt. Zo zonder drukte uit de verte is de zee prachtig vanaf de hoogte. Het klimt flink af en toe, dat vinden ook de fietsers die we af en toe zien. Wat is het hier mooi! Volgens het gidsje heb je hier een paar mooie routes en dat klopt inderdaad. Vooral het weggetje naar de hoogste top, de Foia, is indrukwekkend. Met smalle bochtjes eerst door het dorp en dan alsmaar verder omhoog. Op de top is militair terrein met allemaal zenders, maar er is een mooi parkeerterrein met gelegenheid om het mooie uitzicht goed te zien. Er zijn wat wolken, maar het is niet storend. Een weg naar het noorden voert zelfs helemaal de Algarve uit, we keren op een weggetje met haarspeldbochten. Uiteindelijk rijden we terug op zoek naar de camperpek. Dit blijkt een mooie plek met uitzicht op de vallei te zijn, goed ingericht met voorzieningen. Het is vrij klein en loopt helemaal vol aan het eind van de middag. Als je een iets hoger pad op klimt zie je campers mooi staan in de diepte. Hier brengen we gezellig de nacht door.

Maandag 23 mei Caldas de Monchique naar Salema

We doen een heleboel boodschappen in het dorp en rijden dan weer via een mooie weg verder. We volgen dezelfde weg als gisteren maar rijden door naar beneden naar de kust. De zee die we nu zien is de westkust van Portugal. Het is hier ook mooi, veel bloemen en het geurt lekker af en toe. We komen weer door een natuurpark en gaan richting Sagres. Hier aan de kust bij de Algarve is het zuidelijkste puntje van Europa, de Cabo St. Vincente. Het is erg mooi, grote rotsen en veel stenen op het pad met een vuurtoren en hoge golven. Ook zijn er kleine eilandjes iets verder in zee. En natuurlijk de nodige souvenirstentjes. Je kunt hier hele dikke truien en poncho’s kopen. Lekker voor dit klimaat! We kopen een leuk tegeltje als souvenir. We rijden een stukje terug naar Sagres zelf, waar een mooi fort in zee steekt. Dat bezoeken we ook, mooi aangelegd met een vuurtoren vlak aan zee en nog oude kanonnen van zoals het vroeger was. Het is een hele wandeling in de warmte. Op de parkeerplaats eten we een broodje en gaan dan op zoek naar een camping. Die vinden we in de buurt, met lekker veel schaduw.

Dinsdag 24 mei Salema naar Zambujeiro do Mar